Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag
Spring naar inhoud

Vervaagde Kleuren

Schrijven om te helen

Zoeken
  • Woorden
  • Poëzie
  • Kunst
  • Menu
    • Over mij
    • Contact
    • Disclaimer Afbeeldingen
    • Nuttige Links
    • Andere Blogs

Een kwetsbaar delen

Het palet aan kleuren van mijn moederhart, al is zij vervaagd door het verdriet en de pijn, wil ik proberen weer te geven op mijn eigen manier. Geen chronologische volgorde van gebeurtenissen, schrijven zoals en wanneer het in mij opkomt. Soms poëtisch, soms realistisch. De vorm is me nu nog niet bekend, er zijn wat oudere schrijfsels die misschien hun weg naar hier zullen vinden. Een andere manier om mij te uiten is via fotografie en digitale fotobewerking. Ook daar zal ik wellicht soms iets van delen.

Over

Schrijven heeft mij altijd geholpen om gevoelens te plaatsen. Toch is de stap om te schrijven als moeder van een verslaafde (volwassen) zoon een enorme stap voor me. Ik was er al eens eerder aan begonnen om het blog toch weer te verwijderen. Ik zou natuurlijk in een dagboek kunnen…Meer lezen over “Over”

21okt 202221 okt 2022
Add a comment

Sprankelloos

Verdwaald in de vele emoties en gedachten lijk ik te zijn geland in een niemandsland. Om mij heen liggen de…

12okt 2022
2 reacties

Immense Moeheid

In mijn hoofd probeer ik te beginnen aan een blog, in mijn hoofd vorm ik woorden en probeer ze tot…

7dec 202119 jul 2022
Add a comment

Wond op Wond

Het is alweer een paar weken geleden dat ik mijzelf ertoe kon zetten om te schrijven. Het is niet dat…

Woorden

Een warm bad

28 mrt 2023
Dit weekend waren Lief en ik een weekendje weg. Het eerste weekend zonder rekening te hoeven houden met een verslaafde zoon op het thuisfront. Geen onderbrekingen tijdens ons weekendje, geen…
Woorden

Regende verdriet

11 mrt 2023
Al dagenlang regent het bergen verdriet, alsof ik jaren aan niet geuit verdriet nu toe aan het laten ben. Onze oude poezendame loopt aan haar einde, ik zit soms uren…
Woorden

Ontelbare keren

2 mrt 20232 mrt 2023
Al wandelend met de hond overspoelt een gevoel van diep verdriet me, ik zie mijzelf in gedachten ontelbare keren in mijn leven in de avonduren wandelen terwijl ik verdrietig ben.…
Poëzie…

Oneindigheid

27 feb 202327 feb 2023
WoordenZwevenIn oneindigheid. GesprekkenStagnerenIn het luchtledige. GevoelensdwalenIn onbestendigheid.~ 2023 Soms wil ik niet delen, wil ik me niet uiten. Is het gevoel van eenzaamheid te hevig. Ja, ook binnen samen zijn…
Woorden

Moegestreden

23 feb 2023
Vandaag was ik met mijn dochter mee, in de eerste plaats als mantelzorger en in de tweede plaats als moeder die erbij was toen tien jaar geleden zij van de…
Woorden

Het is wel veel

11 feb 202315 feb 2023
De afgelopen weken stonden in het teken van heel veel mantelzorg, dit alles bovenop alle 'gewone' extra dingen die op mijn schouders neerkomen zolang mijn partner nog niet mag autorijden.…
Woorden

Zware deken

1 feb 2023
Er ligt een onzichtbare deken op me, ik voel deze met elke beweging. Op een vreemde manier is de zwaarte ervan zelfs vertrouwd aan gaan voelen, ik was me eerlijk…
Woorden

Voelspriet op scherp

22 jan 2023
Soms gaan mijn voelsprieten op scherp, zelden blijkt dit onterecht heeft ervaring laten zien.Een reactie vandaag op een eerder geschreven tekst van mij zette de voelsprieten op scherp, natuurlijk is…
Woorden

Verzand in Stilzwijgende Tinten

11 jan 2023
De spelonken van de vereenzaming beginnen vertrouwder aan te voelen, ik hoef niet voortdurend op de tast mijn weg te vinden. Een sprankje licht weet af en toe de spelonken…
Woorden

Ongezien en ongehoord

6 jan 20236 jan 2023
Tijdens een sombere regenbui reed ik terug, we waren op bezoek geweest bij mijn moeder. Verdrietig keek ik naar de ruitenwissers en wenste dat mijn verdriet net zo gemakkelijk weggewist…
Woorden

In en uit Rouw

4 jan 2023
Het is als in en uit rouw bewegen. Ik kan er geen andere woorden voor vinden. Het heen en weer geslingerd worden tussen periodes van acceptatie wanneer toegegeven wordt dat…
Woorden

Talloze Ritten

31 dec 2022
De laatste tijd ben ik weer vaker aan het heen en weer rijden, manlief heeft een herseninfarct gehad, en onlangs was het of talloze ritten de revue passeerden.Ik realiseerde me…

Berichtnavigatie

Oudere berichten

ADD Autisme Bewustzijn Chronisch Eenzaam Eigenwaarde Grensoverschrijdend Grenzen Helen Herstel Kwetsbaar Leegte Loslaten Mantelzorger Moederliefde Narcisme Onmacht Onrust Ontkenning Overleven Pijn PTSS Razernij Rouw Schadebrief Trauma Troost Verbinden Verdriet Verslaving Verward Woede Wonden Zelfbescherming Zelfinzicht Zorgdragen

Via instagram volg ik diverse accounts die mij aanspreken en zo af en toe deel ik daar zelf iets. Vaak zijn dit fragmenten uit de blogs die ik hier heb gepubliceerd of korte berichten die ik in het moment schrijf. Hieronder vind je de meest recente instagramberichten.

Dit weekend waren Lief en ik een weekendje weg. Het eerste weekend zonder rekening te hoeven houden met een verslaafde zoon op het thuisfront. Geen onderbrekingen tijdens ons weekendje, geen stress telefoontjes, geen paniek aanvallen met schizofrene gedragingen die ik vanaf afstand moest zien op te vangen. Geen boze appjes omdat ik een eigen leven aan het leiden was. Al dagenlang regent het bergen verdriet, alsof ik jaren aan niet geuit verdriet nu toe aan het laten ben. Onze oude poezendame loopt aan haar einde, ik zit soms uren bij haar. Dan aai ik haar, kijk naar haar, let op haar. Vertel haar zachtjes dat ze mag gaan, dat ze mag loslaten. Soms klinkt het alsof ik deze woorden tegen delen in mijzelf vertel, de delen die het moeilijk hebben, die enorm strijden, die vasthouden aan iets dat niet meer is. Al wandelend met de hond overspoelt een gevoel van diep verdriet me, ik zie mijzelf in gedachten ontelbare keren in mijn leven in de avonduren wandelen terwijl ik verdrietig ben. Natuurlijk zijn er ook talloze, eveneens ontelbare, momenten waarin ik me prettig voel. Vanavond echter lijkt het of al die momenten zich manifesteren in dit ene moment, het overweldigt me, het overspoelt me. Ik voel me verlamd. Verlamd door zoveel verdriet en eenzaamheid. Woorden Deze afbeelding toont zo treffend mijn gevoel. Ik voel mij als een moegestreden en verdrietige strijdster. Al zovele jaren in strijd om de best mogelijke zorg en hulp voor mijn dochter @henkie_hotwheels geregeld te krijgen, met liefde en respect voor haar als autonoom persoon. Vaak maak ik de vertaalslag naar hulpverleners die moeite hebben om haar manier van informatie verwerken op te pikken, of (ook) moeite hebben om met haar te communiceren. De laatste weken hebben een behoorlijke wissel op me getrokken. Ik ben bezig balans te vinden in de veranderende dynamiek tussen zoon en mij. Man en ik zoeken naar balans en betere communicatie nadat dit door een (mild) herseninfarct veranderd is, ook neem ik meer taken in huis waar en probeer hem ruimte voor herstel te geven.

Andere sites van mij

  • Poëzie
  • AI Gegenereerde Kunst
  • Fotografie
  • Fotografie (Zwart/wit)
  • Begraafplaatsfotografie

Voeg je bij 3 andere volgers
Follow Vervaagde Kleuren on WordPress.com
Maak een website of blog op WordPress.com
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • Vervaagde Kleuren
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Vervaagde Kleuren
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen
 

Reacties laden....